Zo zit ik vaak: met een cappuccino samen op een terras, maar ook vaak alleen. Een beetje rondkijken, wat gebeurt er allemaal om me heen? Heerlijk. Geregeld ga ik met de auto ergens naartoe, zonder plan maar meestal kom ik in Duitsland terecht. Ik hou namelijk ook echt van Duitsland.
Parkeer mijn auto wanneer ik denk: dat ziet er nou gezellig uit en ga dan op een terras zitten. Ik vind dat echt genieten. Zo simpel kan het zijn:-) Als ik aan cappuccino denk, dan denk ik direct terug aan de tijd dat ik in Malaga woonde in Spanje in 2010.

Kapot van het liefdesverdriet wat ik toen had, maakte een kopje cappuccino aan het mooie strand bijna alles weer goed. Een glas wijn trouwens ook 😉 Van enorm veel verdriet naar een heel gelukkig gevoel, dat kon dus toch en natuurlijk niet continu maar het idee dat beviel me wel.
Ik woonde samen in Nijmegen en nadat mijn relatie heel onverwacht over was, verhuisde ik vrijwel ala minute naar Spanje. Ik werkte en woonde in Nijmegen en alles viel tegelijk weg. Mijn baan in Nijmegen kon ik nog behouden, maar wat had ik nog in Nijmegen te zoeken? Ik had rust nodig en ruimte en dus wilde ik weg van alles. Nadenken : wat wil ik echt? Dat zei ik ook tegen mijn werkgever en met hen kon ik gelukkig hele goede afspraken maken. Nog geen 2 weken later zat ik al in Spanje, cappucino drinken op het terras, nieuwe focus, verleden achter me proberen te laten! Alleen zijn,10 weken lang! 32 uur per week volgde ik spaanse les, focus op iets anders. Ik weet nog dat mensen zeiden: is dat niet vluchtgedrag Willeke? terwijl ik dacht: vluchtgedrag of niet: ik zit liever aan een prachtig mooi strand met al mijn tranen dan in Nederland met mijn gebreide trui nog aan. Zo moeilijk is dat toch niet;-)

Ik geloof dat snel beslissen goed is wanneer je echt naar je gevoel luistert, dan kun je nl. ook snel beslissen. Ga je er langer over nadenken, dan neemt je hoofd weer alles over en uiteindelijk krijg je spijt: had ik maar dit …had ik maar dat… en had ik maar: dat zul je mij nooooooit horen zeggen. Ik ben benieuwd hoe dat voor jou is. Beslis je op basis van jouw gevoel? Durf je je gevoel te volgen in de beslissingen die je neemt? Stel je hebt nog 5 jaar te leven, heb je echt gedaan wat je wilde doen? Of ben jij degene die dan zegt: had ik maar….. ? Want laten we eerlijk zijn, dat hopen we natuurlijk niet, maar dit kan natuurlijk wel.